Leczenie wenerologiczne – Jak leczyć choroby weneryczne?

Rozpoznanie choroby wenerycznej często wiąże się z poczuciem wstydu i niepewnością. W rzeczywistości, im szybciej została postawiona diagnoza – tym mniejsze będą konsekwencje choroby dla naszego zdrowia. Dlatego jeżeli podejrzewamy u siebie zakażenie przenoszone drogą płciową, warto jak najszybciej postarać się o właściwą diagnozę – i zacząć konieczne leczenie.

Najczęściej występujące choroby weneryczne leczy się za pomocą antybiotykoterapii. Zwykle wystarczy tylko jedna dawka, jak podają eksperci z Mayo Clinic. Takie leczenie jest możliwe w przypadku rzeżączki, oraz zakażenia Chlamydia trachomatis. Należy jednak pamiętać, że jeżeli lekarz stwierdza, iż potrzebne jest przyjmowanie antybiotyku przez dłuższy czas – należy dokładnie trzymać się jego zaleceń, ponieważ nasze zaniedbanie może spowodować uodpornienie się bakterii na stosowane leki. Dłuższa antybiotykoterapia może być konieczna przykładowo w leczeniu kiły, kiedy ciężko jest ustalić czas w którym doszło do zakażenia.

Podczas przyjmowania leków nie należy współżyć z partnerem. Przez cały czas terapii jesteśmy źródłem zakażenia, i możemy je przenieść na inną osobę. Dopiero po ukończeniu całego cyklu leczenia możemy uznać się za wyleczonych i ponownie podjąć współżycie. W przypadku kiły, oraz innych chorób związanych z powstawaniem owrzodzeń lub ran należy poczekać do czasu się ich wygojenia, co może trwać dłużej niż czas podawania antybiotyków. W ten sposób możemy chronić naszego partnera przed zakażeniem, chociaż zwykle lekarz zaleca, aby objąć terapią obu partnerów. Nie ma bowiem pewności, że nie został on zarażony wcześniej, a przeciwciała nie zdążyły się wytworzyć, dlatego testy dają ujemny wynik. Poza tym zakażenie może nie dawać żadnych objawów – co nie wyklucza, że nie doszło do przeniesienia choroby, i nie można się zarazić od partnera.

Odmiennie postępuje się w przypadku zakażeń wirusowych. Dla opryszczki oraz zakażenia HIV oraz HPV nie istnieje metoda, która oferowałaby pełne wyleczenie. Istnieją jednak leki, które łagodzą objawy i konsekwencje tych chorób, oraz mogą wydłużyć życie. Regularne wykonywanie cytologii po zakażeniu HPV może nas natomiast uchronić przed najgorszą konsekwencją – rakiem szyjki macicy.

W przypadku opryszczki podawanie leków przeciwwirusowych skraca czas aktywności choroby, a ciepłe kąpiele i leki przeciwbólowe łagodzą ból. Jednak jeśli już raz wirus opryszczki wniknął do organizmu pozostaje w nim przez całe życie, wywołując nawroty objawów. Ja podają eksperci z Medycyny Praktycznej, objawy mogą powracać około 2 razy w roku – a czasem nawet co miesiąc. Przy zauważeniu nawrotu choroby należy unikać współżycia – szczególnie w 1 dniu, ponieważ wtedy wydala się największa liczba wirusów, i zgłosić się do lekarza, który przepisze leki przeciwwirusowe.

Leczenie zakażenia HIV jest o wiele bardziej skomplikowane, i zwykle wymaga opieki odpowiedniego Ośrodka Referencyjnego. W takich placówkach można się leczyć zgodnie ze standardami międzynarodowymi, a ponadto możliwe jest wykonanie specjalistycznych badań, umożliwiających zweryfikowanie skuteczności leczenia. Leczenie jest bezpłatne dla wszystkich pacjentów, niezależnie od statusu ich ubezpieczenia.

Nigdy nie jest za późno na leczenie. Nawet jeśli zakażenie zdołało się rozprzestrzenić lub wystąpiły powikłania – obecnie stosowane leki umożliwiają powrót do zdrowia. Ma to znaczenie przede wszystkim w przypadku zapalenia górnego odcinka dróg rodnych (z ang. Pelvic Inflammatory Disease – PID), które występuje u kobiet, mogąc prowadzić do problemów z zajściem w ciążę oraz przewlekłego bólu w podbrzuszu. Nie wszystkie zakażenia da się leczyć, jednak regularne badania mogą sprawić, że choroba będzie odpowiednio kontrolowana, i unikniemy jej powikłań.