Leki na ŁZS zwiększają ryzyko wystąpienia półpaśca?

Zisman i współpracownicy zaprojektowali badanie oceniające ryzyko wystąpienia półpaśca wśród chorych z łuszczycowym zapaleniem stawów, leczonych przy wykorzystaniu tradycyjnych leków modyfikujących przebieg choroby oraz leków anty-TNF-α. Wyniki badania opublikowano niedawno na łamach czasopisma Annals of the Rheumatic Diseases. 

Przebieg badania na łuszczycowe zapalenie stawów

Ogółem badaniem objęto grupę 3128 pacjentów z rozpoznanym łuszczycowym zapaleniem stawów (średni wiek 50 ± 14 lat), spośród czego 46.2% stanowili mężczyźni. W czasie obserwacji odnotowano 182 przypadki półpaśca wśród chorych z grupy badanej.

W zależności od stosowanego leczenia częstość występowania półpaśca określono na:

• 7.36 / 1000 osobo-lat (5.41 – 9.79) wśród osób nieotrzymujących żadnego z analizowanych leków,
• 9.21 / 1000 osobo-lat (7.5 – 11.21) wśród osób leczonych przy wykorzystaniu tradycyjnych leków modyfikujących przebieg choroby,
• 8.64 / 1000 osobo-lat (4.84 – 14.26) wśród chorych stosujących leki anty-TNF-α,
• 17.86 / 1000 osobo-lat (10.91 – 27.58) wśród chorych stosujących równocześnie tradycyjne leki modyfikujące przebieg choroby oraz leki anty-TNF-α.

Wnioski z badania na łuszczycowe zapalenie stawów

Wieloczynnikowa analiza statystyczna wykazała znamienny wzrost ryzyka wystąpienia półpaśca wśród starszych chorych z ŁZS (HR 1.01, 95% CI 1.00 to 1.02), wśród chorych leczonych glikokortykosteroidami (HR 1.08, 95% CI 1.04 to 1.13) oraz wśród pacjentów stosujących równocześnie tradycyjne leki modyfikujące przebieg choroby oraz leki anty-TNF-α (HR 2.37, 95% CI 1.32 to 4.22). Opracowanie własne na podstawie ogólnodostępnych materiałów.