Co to jest łuszczyca?

Łuszczyca jest chorobą dermatologiczną, którą stwierdza się u wielu osób. Przyjmuje się, że zmaga się z nią przynajmniej 2 proc. populacji ludzi. Jej główną cechą są zmiany grudkowo-łuskowe i znacznie skrócony cykl komórkowy naskórka, w stosunku do cyklu komórek nie objętych łuszczycą (z ok 28 dni do 4 dni). Objawia się to jego rogowaceniem i powstawaniem wyraźnie zauważalnej łuski.

Łuszczyca nie jest chorobą zakaźną, ale jest chorobą przewlekłą, która może się uaktywnić w każdym wieku. Charakterystyczne są dla niej okresy remisji i nawrotów objawów mogące nastąpić na skutek różnorodnych czynników.

Jak rozpoznać łuszczycę?

Wyróżnia się kilka typów łuszczycy, na podstawie rodzaju zmian skórnych. Miejscami, w których najczęściej zauważa się symptomy choroby, są:

• skóra gładka
• owłosiona skóra głowy
• paznokcie

We wskazanych obszarach pojawiają się wykwity skórne. Najczęściej jest to czerwona tarczka, przykryta srebrną łuską.

Tarczki te – bądź często współwystępujące grudki – mogą przybierać różne kształty. Od okrągłych – kroplowatych, po nieregularne czy pierścieniowate.

Po zdrapaniu łuski można zaobserwować objawy, takie jak:

• błyszcząca powierzchnia, jakby pokrytą stearyną (objaw świecy stearynowej)
• punkcikowe krwawienie (objaw Auspitza)

Również uraz mechaniczny, taki jak zadrapanie czy obtarcie od ubrania, może powodować powstawanie nowych wykwitów, często o charakterze liniowym (objaw Koebnera). Objawy łuszczycy mogą występować praktycznie na całym ciele – od kolan i łokci, przez tułów, po twarz, skórę głowy, paznokcie.

Leczenie łuszczycy w Centrum Dermatologicznym FebuMed w Warszawie

Łuszczyca nie ma wyraźnie określonej etiologii powstawania. Duże znaczenie mają w niej uwarunkowania genetyczne, ale wystąpienie objawów bądź ich nawrót zależy od wielu czynników. Są to zarówno stres, silne emocje, jak i leki, urazy, zakażenia czy niewłaściwa dieta. Z łuszczycą należy nauczyć się żyć i maksymalnie minimalizować czynniki uaktywniające chorobę.

W celu złagodzenia już istniejących zmian stosuje się różnorodne kremy, maści, leki doustne, a także kuracje wspomagające, np. fototerapię. Dokładnych wskazówek co do stylu życia i środków pomocnych w walce z łuszczycą udziela lekarz dermatolog. Najlepszym rozwiązaniem jest znalezienie osoby, która specjalizuje się w leczeniu tej choroby.

Łuszczyca może stanowić problem leczniczy, społeczny i ekonomiczny, jednakże nie można zaprzestać jej leczenia. Jest to istotne, ponieważ skóra spełnia ważne funkcje: z jednej strony jest barierą dla czynników uszkadzających, pochodzących ze środowiska zewnętrznego (bakterie, wirusy, grzyby, niska i wysoka temperatura, promieniowanie, czynniki mechaniczne), zaś z drugiej jest aktywną tkanką biorącą udział w procesach życiowych człowieka i mającą znaczny wpływ na ogólną odporność organizmu.

Możliwości obronne skóry osoby chorej na łuszczycę są mniejsze niż u człowieka zdrowego, a bodziec uszkadzający wywołuje patologiczny proces naprawczy i w efekcie powstanie zmiany łuszczycowej. Dbanie, aby zmiana ta się nie rozwinęła jest podstawowym obowiązkiem osoby chorej.